Pesto z suszonych pomidorów

Pesto z suszonych pomidorów, pesto alla siciliana, czerwone pesto – to najpopularniejsze sposoby na określenie włoskiego, aromatycznego sosu, będącego alternatywą dla jego zielonej wersji – pesto bazyliowego.

Ja po raz pierwszy przygotowałam je w zeszłym roku, ponieważ miałam suszone pomidory w oleju i nie wiedziałam, do czego je zużyć. I przyznaję, trochę improwizowałam, czyli jak zwykle. Ale okazało się, że jest to strzał w dziesiątkę. Dlaczego? Ponieważ czerwone pesto zrobiło furorę podczas organizowanych u nas w domu włoskich wieczorów, a miało potężną konkurencję – tapenadę. Musisz też wiedzieć, że podczas włoskich wieczorów w kuchni rządzi Piotrek, a nie ja, ponieważ jego ambicją jest upieczenie idealnej pizzy. Dlatego mając tak skromne zadanie, staram się aby moja przystawka była perfekcyjna (co oczywiście nie oznacza, że wykonanie jej zajmuje mi więcej niż 5 min… a potem z czystym sumieniem mogę przystąpić do konsumpcji prosecco).

Ale dość tej prywaty, mam za to kilka wskazówek natury praktycznej. Tradycyjnie pesto to powinno się przygotowywać na bazie pomidorów suszonych na słońcu, a żeby nadać odpowiednią konsystencję, niezbędna jest oliwa. Ja jednak za takimi pomidorami nie przepadam, używam tych w oleju. Ze względu na to, że są dość mocno nasączone,  nie dodaję już żadnego tłuszczu i jeśli zdecydujesz się na moją wersję, to Tobie również to odradzam. Nie trzeba też tego pesto solić, ponieważ pomidory w zalewie są już solone. A wszyscy wiemy, że sól to w końcu biała śmierć.

Tak jest pesto bazyliowe, i ten sos ma uniwersalne zastosowanie. Natomiast mi najbardziej smakuje na grzance lub świeżej, chrupiącej bagietce – i nic więcej do szczęścia nie jest mi potrzebne.