Frytki pieczone

Każdy, kto mnie zna, wie, że uwielbiam frytki. W każdej postaci, tradycyjne czy belgijskie – nie ma dla mnie żadnej różnicy. I tutaj przyznam się do swojej słabości, bo jak jem frytki na mieście, to nie za bardzo wybrzydzam. W praktyce oznacza to, że nawet McDonaldem nie pogardzę, chociaż zdaję sobie sprawę z tego, że tam „prawdziwych” ziemniaków nie uświadczę.

Jednak jak przygotowuję je w domu, to zawsze piekę ziemniaki. I powód wcale nie jest wzniosły (ograniczenie tłuszczu, bycie fit), tylko bardziej prozaiczny – od kilku lat boję się smażyć na głębokim tłuszczu. Dlaczego? Ponieważ raz moja potrawa (a dokładniej smażone kluski) „wybuchła” w garnku, czego konsekwencją była mocno poparzona noga. Od tego czasu unikam wszystkiego, co zbyt mocno skwierczy. Czasami Piotek u nas smaży coś takiego (boskie langosze czy krewetki w cieście filo), ale ja wtedy nawet nie zbliżam się do kuchni. Nie, bo nie i tyle!

Za to wypracowałam perfekcyjną metodę pieczenia frytek. W 95% wychodzą mi chrupkie (te 5% zwykle ma miejsce wtedy, gdy już kiszki mi marsza grają i nie mam czasu czekać).

No i oczywiście zdradzę Ci moją „tajemnicę”. Tylko tym razem nie spodziewaj się dokładnych instrukcji z podaną ilością czasu, bo wszystko zależy od tego, jaki masz piekarnik, jak pokroisz frytki etc. I jeszcze na koniec podpowiem, że tak przygotowane ziemniaczki możesz podawać z sosem aioli (czosnek upiecz przy okazji), dipem z awokado czy z domowym ketchupem – i wtedy prosta przekąska na kolację lub dodatek do obiadu będzie gotowy.