Gofry kakaowe

Odkąd ukradłam, tfu, to jest pożyczyłam gofrownicę od mojej mamy, to często przygotowuję gofry na śniadanie lub drugie śniadanie. Czasami są w wersji wytrawnej (mój klasyk to jajko sadzone, gotowane parówki, które każdy lubi, ale nikt się do tego nie przyznaje oraz sos aioli na bazie pieczonego czosnku). A kiedy indziej wolę je na słodko – wszystko zależy od tego, na co akurat mam ochotę.

Ciasto najczęściej przygotowuję dzień wcześniej wieczorem, bo powinno trochę odpocząć, a ja rano albo nie mam na to czasu, albo jestem zbyt głodna (lub też Piotrek wstał dużo wcześniej i kusi mnie kawą, żebym i ja opuściła łóżko w celu przygotowania mu śniadania – coś za coś, niestety).

Gofrownica, które używam, nie ma dużej mocy (1400W), przez co moje pierwszy próby zrobienia gofrów nie były zbyt udane (no chyba, że ktoś lubi miękkie i płaskie). Ale odkąd przestałam się ściśle trzymać „światełek”, które pokazują, czy gofry (teoretycznie) są już gotowe, to wychodzą o wiele lepiej.

Najczęściej dłużej nagrzewam gofrownicę, niż to jest wskazane, a potem po wlaniu ciasta dłużej je też trzymam w środku. Przy czym – uwaga – nie natłuszczam wcześniej jej powierzchni olejem, bo dodaję go do ciasta.

I jak już będziesz przygotowywać gofry według mojego przepisu, to nie przesadzaj z wlewaniem na raz zbyt dużej ilości masy. Jest w niej proszek do pieczenia, więc urośnie i rozleje się po bokach. Nie będę ukrywać – wiem, bo na własnej skórze to przetestowałam. Ale jak to się mówi, ten nie popełnia błędów, kto nie próbuje.