Pulled pork, szarpana wieprzowina

W ostatnich latach pulled pork bryluje na polskiej scenie kulinarnej. To pieczona przez kilka godzin w niskiej temperaturze wieprzowina. Gdy jest gotowa, rozszarpuje się ją widelcem, stąd nazwa. Jest wyjątkowo soczysta, aromatyczna. To idealny zamiennik klasycznego burgera czy obowiązkowy dodatek do bułek bao.

O tym, że pulled pork jest naprawdę pyszny, może świadczyć to, że ja nigdy nie jem wieprzowiny w postaci innej niż… zmielona. A to jest wyjątek potwierdzający regułę.

Natomiast jeśli już z ciekawości zajrzałeś do przepisu, to pewnie widziałeś, że całość ma się piec 9 godzin. Wiem, jest to dużo. U mnie kończy się na tym, że mięso marynuje dzień wcześniej, po czym wstaję o… 6 rano i nastawiam piekarnik. A potem nie wychodzę z domu (lub razem z Piotrkiem się zmieniamy), ponieważ nie wyobrażam sobie pozostawienia tego sprzętu włączonego, gdy nikogo nie ma w mieszkaniu.

Czy jest to tego warte? I tak, i nie. Biorąc pod uwagę, jakie jest z tym zamieszanie oraz popularność szarpanej wieprzowiny w różnych knajpkach lub food truckach, można by dojść do wniosku, że już pod względem finansowym jest to nieopłacalne.

Ale – jeśli planujesz imprezę, to może być Twoje popisowe danie. Nie jest trudne w przygotowaniu, robi się prawie samo, a na dodatek będziesz mieć pewność, że całość zostanie zjedzona (u nas mięsko zawsze starczało na dwa dni, a zapraszaliśmy na nie naprawdę sporo osób).

Ponadto w naszym przypadku decydującym impulsem do upieczenia po raz drugi (i pewnie nie ostatni) wieprzowiny jest… wspomnienie bułek bao z pulled porkiem, które podawane są we wrocławskiej restauracji Osiem Misek. Konkluzja jest więc taka, że jak się nie chce jeździć, to trzeba gotować.

UWAGA, UWAGA AKTUALIZACJA: Postanowiłam przetestować wersję “ekspresową”, bo pięciogodzinną, i jest równie pyszna! Dlatego szybko uzupełniam przepis, bo jestem przekonana, że teraz więcej osób przychylniej na niego spojrzy.